Wat autostrades en bruggen in den vreemde met een deuntje van daarginder. Ik moest zowaar denken aan Skip die mij ooit gewezen heeft op het romantische aan het rijden doorheen autostrades, het kopen van een blikje bier in de lokale « depanneur » (nachtwinkel) en het zien van zonsondergang met kilometers en kilometers van asfalt die langsvliegen.
Zowaar was er die dag een fenomenale zonsondergang, open hemel. In mijn jeugdige enthousiasme (zeer weinig gezien door buitenstaanders) waren we driftig op zoek naar een goed veld om de zonsondergang te bezien. Het blijkt niet zo gemakkelijk te vinden zijn, we geraakten de weg kwijt en Tiffany werd boos op mij. We zaten uiteindelijk op parking van een depot van gasflessen rond de verlaten luchthaven van Mirabel, terwijl het seriees donker aan het worden was.
Ondertussen terug in het vaderland, snik snik.