Dit vreemde, onbekende land aan de Ionische en Adriatische zee werd verkend en goedgekeurd.
Tot de jaren 90 leefde dit land in volledige afsluiting van de buitenwereld, niemand binnen of buiten. Ex-communist, nu hebben ze er genoeg van en hebben ze de smaak te pakken van oude Mercedessen, BMW’s en snelle moto’s. Ze zijn hier een beetje onvoorzichtiger dan thuis. Tijdens onze reis bijvoorbeeld nauwelijks een strandredder gezien. Soit, in Belgie zijn ze soms toch wel te benepen. Het was verruimend om te zien hoe een land met beperkte middelen toch het beste er van probeert te maken (gemiddelde loon rond 600 euro/maand!). De wegen bleken niet zo erg te zijn dan initieel gedacht, er ligt een glimmende weg langs Tirana - Durres - Vlore - Ksamil. En ja, ze hebben problemen, ik zag toch wel hier en daar graatmagere mensen en den eletriek is een paar keer uitgegaan. Toch, waarom is niet elk huis uitgerust met airco in Belgie? Leven wij in de steentijd ofwat?
Ik heb ook mijn eerste en laatste motorrit van mijn leven gepiggy-backed. Onze huurwagen was door uwen besten in panne en we moesten gedepanneerd worden! Onze engel kwam toe op de motor. Geen keus. “Do you want a helmet, my friend?” Graag. “Welcome to Albania” en zo scheurden we door de bergpaden naar Himare. Net geen pipi in de broek gedaan.
Terug in Charleroi voelde ik een frisse bries op mijn gezicht. De verzengende hitte was is in Albanië gebleven. En maar goed ook! Ook de uitvinding van asfalt wordt nu enorm geapprecieerd, zonder dat geraken we niet vooruit!
Tirana Fijne rookwaren Museum over de paranoide communistische dictatuur in Albanië Kaninë
Llogara Hoogtepunt van de reis: extensieve veeteelt in de bergen van LLogora!
Palasë Dhermi
FarmHouse Qeparo Allemaal lokaal gemaakt… de globalisering van de wereldmarkt is aan deze kant nog niet doorgedrongen. Maar dat smaakt! Qeparo beach